Uitgestelde revolutie
Er waart een spook door mijn bubbel
En wanneer ik genoeg drink dan zie ik hem dubbel
En als ik hem uitrook
Waar hij steeds opdook
Schiet over vluchtstrook
Omdat hij mij ontdook
Steeds maar dat kut spook
Hij is ongemakkelijk en net te wit
Hij fluistert in oren
Begrijpt metaforen
Weet steeds waar ik zit
Hij vraagt ons: ‘fascisme?’
‘Neo-patriar-kapitalisme?’
Hij vraagt ‘pacifisme?’
‘Terror-commun-extreem-activisme?’
Hij zegt: ‘masochisme en feminisme?
‘Is dat geen absurd-sadist-egoïsme?’
En ik hef het glas, probeer te ontkomen
Probeer even niet idealen te dromen
Maar zijn vragen blijven toch steeds stromen:
‘Hoe zit het met ongelijkheid bij vermogen en inkomen?’
Mijn bubbel is links en ik sta linksachter
Ik ben verhard en zij blijven wat zachter
Dus nu zit ik zit nu vast
In pragmatisch contrast
Noem mij maar fantast
En erg ongepast
Er waart een spook door mij bubbel
En als ik genoeg drink dan zie ik hem dubbel
En ik laat hem leven
Door hem nieuw voer tot woede te geven
Hij zal blijven zweven
En steeds overleven
Hij zal tot het einde niet op willen geven
Er waart een spook door mijn bubbel
Een spook vol van hoop en ook diepe haat
Een spook wat mee de straten op gaat
Een spook wat in het hart bestaat
Wat nooit eens spreekt van landverraad
Wat niet steeds naakt naast auto’s staat
Wat zich in kraakpanden beraad
Wat gevuld met linkse praat
Zich bekommerd om klimaat
En wat de hoogste piefen schaad
Maar als het spook dan heel kordaat
Schreeuwt: Revolutie kameraad!
Staan wij dan allemaal paraat?
Er waart een spook door mijn bubbel
Dus drink maar voldoende dan ziet u hem dubbel!
